Uit: folder Weerlicht t.b.v. tentoonstelling bij galerie AYACS Amsterdam, 2007

Vóór 2002 werkte Marc Volger (1950) hoofdzakelijk in een aan collage verwante techniek. Zijn thematiek ging uit van een encyclopedische benadering van het universum en handelde over denkbeeldige routes, reizen, zoektochten en plattegronden.
In 2001 initieerde Volger een project in de openbare ruimte, TE MOOI OM WAAR TE ZIJN. Dit bracht hem intenser in contact met natuur en het begrip ‘landschap’ en droeg bij aan een nieuwe oriëntering in zijn werk: niet langer een persoonlijke zoektocht in de wereld symboliseren, maar daadwerkelijk het zichtbare tot uitgangspunt nemen.
Bovendien wilde hij het schilderen weer centraal stellen.

De start was even simpel als gecompliceerd: Dagboek van de hemel.
In het nieuwe werk ging Volger uit van slechts één onderwerp: de hemel en het licht dat de wereld zichtbaar maakt. Het is toneel van fenomenen en een continue veranderend decor boven het land. Bijna elke dag deed hij verslag van, en onderzoek naar de ruimte boven zijn hoofd. Zo ontstonden vele schilderijen op kleine formaat in olieverf en acryl: hemel- en wolkenstudies.
Deze lange periode van onderzoek dwong hem telkens weer tot een geconcentreerde manier van waarnemen. De wetmatigheden van het perspectief, de wisselende weersgesteldheid, licht en atmosfeer; dit alles vereiste een open houding ten opzichte van zowel onderwerp, als schilderkunstige uitwerkingen.

Naarmate Volger meer grip kreeg op de onmetelijkheid van zijn onderwerp, werden de sterk horizontale structuur van het Nederlandse kustlandschap en de wisselwerking tussen lucht en water zijn voornaamste uitgangspunten.
De veranderlijkheid van dit bijna lege oerlandschap biedt hem de gelegenheid zich te concentreren op de subtiliteiten in het licht. Tegelijkertijd wordt het landschap sterker vereenvoudigd en puurder. Details verdwijnen, maar de herkenbaarheid en de ervaring van het moment gaan niet verloren.
Lege landschappen waarin tijd wordt getoond en bevochten.